29 Ekim 2010 Cuma

Atam birşey diyebilirmiyim??


Günaydın Atam!
Bugün 29 ekim!! Teşekkür ederiz çok Cumhuriyet için..Mutluyuz ve gururluyuz.. Yalnız  şey, müsaadenizle  ben biraz bir şeyler söylemek istiyorum. Beni dinleyecek vaktiniz var değil mi?


.....................
Bu sabah yapılan kutlamaları daha büyük bir dikkatle izledim. Ben yaşı ilerledikçe bazı değerlerin kıymetini daha iyi anlayanlardanım. Doğrusunu söylemek gerekirse bizim neslin çoğunluğu böyle..
Cumhuriyeti emanet ettiğin gençlerimizin kafası karışık hemde çok..Bazılarımız edebiyat fakültesi önünde toplanıp; kapitalist, emperyalist düzeni yeneceğiz diyor, kimimiz Humeyniyi seviyorum ben diyor , bir kısmı para cebimde olsunda nolursa olsun, Amerikanlaşalım diyerek sağda solda geziyor,  bazılarımızın siyaset konuşması bile  yasak! Aileleri engelliyor .Korkuyorlar çünkü..Yaşı daha küçük olanlarımız ise dershanelerde test çözmeye zorlanıyor beyinleri yıkanıyor..Kalanlarımız da hiçbir şey yapamamanın pişmanlığı içerisinde oturuyor..


Canım çok sıkılıyor Atam..Her kavramın içini boşalttılar..Bayramların, kutlamalarının, ilkelerinin. Kimse doğru düzgün hissetmiyor, anlamıyor. Anlayamıyorlar. Sizin demek istediklerinizi..



1000 yıllık bir coğrafya üzerinde farklı insanlar, farklı kültürler tek bir amaç için bir araya gelmemişmiydi sizin önderliğinizde? Vatanı kurtarmak için..Eşi benzeri görülmemiş bir zafere imza atarak..
Şimdi düşman işgalinden  çok daha vahim bu durum var..
Bizi ayırmaya çalışıyorlar!!
Savaşarak yapamadıklarını şimdi insanlarımızn kafasını karıştırarak yapacaklar..Bir ton farklı kimlikten bahsediliyor televizyonlarda, Türk, Kürt, Alevi, Çerkez, Laz.. Bunun daha değişik versiyonlarıda mevcut.. Türbanlı öğrenci, türbansız öğrenci….(sürüp gidiyor aklımda tutamıyorum!) Anlamıyorum..Anlayamıyorum..Hepimiz bu ülkenin insanı değimliyiz? Bu topraklarda huzur içerisinde yaşıyorduk.. Birbirimize karşı anlayışlı ve sevgi doluyduk. Neden birbirimize karşı kışkırtılıyoruz? Neden bize etiketler veriliyor?



Bi tuhaflık var..Kimsede çıkıp sormuyor n’oluyo? diye..Sorgulamıyor..

Canım çok sıkılıyor Atam..Ama siz böyle olacağını  biliyordunuz.Görmüştünüz, bize bir hitabe bıraktınız bunun için. Biliyorum..
Muhtaç olduğumuz kudret damarlarımızdaki asil kanda mevcuttur..Ama dedim ya..Gençlerimizin kafası karışık..Şimdi n’apıcaz biz??



Atam..Dün ben çok yağmur yedim..Şemsiye almamıştım yanıma.. Üşüttüm..Galiba bugün yine yağmur yağacak, hazırlıklı olmalıyım..
Bana vakit ayırdığınız için size  çok teşekkür ederim..
Saygılarımla ..
 Zeynep

1 yorum:

  1. ne güzel bi post hazırlamışsın seni yanaklarından dedeleri de ellerinden öperim :)

    YanıtlaSil